نسبت طلایی در طبیعت به‌طور گسترده‌ای یافت می‌شود و نمونه‌های زیبایی از این نسبت در موجودات زنده و ساختارهای طبیعی وجود دارد. در اینجا به برخی از مثال‌های کاربرد نسبت طلایی در طبیعت اشاره می‌کنیم:
1. صدف‌ها و حلزون‌ها: مارپیچ‌های موجود در صدف‌ها و پوسته‌های حلزون‌ها به نسبت طلایی نزدیک هستند. این مارپیچ‌ها به‌طور طبیعی با افزایش شعاع به سمت خارج رشد می‌کنند و این رشد به صورت لگاریتمی و مطابق با نسبت طلایی انجام می‌شود.
2. دانه‌های گل آفتابگردان: دانه‌های گل آفتابگردان به صورت مارپیچی رشد می‌کنند و زاویه بین دانه‌ها بر اساس نسبت طلایی تنظیم شده است. این الگو باعث بهینه‌سازی فضای موجود برای رشد دانه‌ها می‌شود.
3. برگ‌های درختان: ترتیب قرار گرفتن برگ‌های درختان بر روی ساقه نیز می‌تواند به نسبت طلایی نزدیک باشد. این ترتیب به گیاه کمک می‌کند تا نور خورشید را به‌طور موثرتر دریافت کند و رشد بهینه‌تری داشته باشد.
4. الگوی گل‌ها: تعداد گلبرگ‌های برخی گل‌ها مانند گل‌های زردآلو و آفتابگردان نیز مطابق با دنباله فیبوناچی است که به نسبت طلایی نزدیک می‌شود.
5. بدن حیوانات: نسبت‌های بدن برخی حیوانات نیز به نسبت طلایی نزدیک است. به عنوان مثال، نسبت طول بدن به طول دم در برخی حیوانات می‌تواند مطابق با نسبت طلایی باشد.
6. صورت انسان: برخی مطالعات نشان داده‌اند که نسبت‌های صورت انسان نیز می‌تواند به نسبت طلایی نزدیک باشد. این نسبت‌ها به عنوان یکی از معیارهای زیبایی طبیعی شناخته شده است.
7. کهکشان‌ها: مارپیچ‌های کهکشان‌ها نیز ممکن است به نسبت طلایی نزدیک باشند. این الگوها در طبیعت کیهانی نیز دیده می‌شوند و به نحوی از نسبت طلایی پیروی می‌کنند.
8. کریستال‌های یخ: ساختار کریستال‌های یخ نیز می‌تواند به نسبت طلایی نزدیک باشد. این الگوهای پیچیده و منظم در طبیعت به طور مکرر دیده می‌شوند.
این‌ها تنها چند مثال از کاربرد نسبت طلایی در طبیعت هستند. این نسبت نه تنها در دنیای ریاضیات و هنر اهمیت دارد، بلکه در بسیاری از الگوهای طبیعی نیز یافت می‌شود و نشان‌دهنده هماهنگی و زیبایی پنهان در ساختارهای طبیعی است. آیا دوست داری درباره کاربردهای دیگری از نسبت طلایی در زمینه‌های مختلف بدانیم؟
